İnsana insan gerek.

Adama adam.

Dosta dost.

Ortağa ortak.

İyiye iyi. Yoldaşa yoldaş. Sevene seven.

Güzele güzel. Doğanın kanunudur bu aslında. Denge olmaz ise varlık devam etmez.

Huzur olmaz. Mutluluk hiç olmaz. Tabi kötüye kötü.

Cahile cahil. Yâni layık olana düşmeli layık olan. Davul dengiyle çalmalı insan ederiyle var olmalı. Bakınca yürek burkulmamalı kim kime kalmış diye. Masumun gözü düşmemeli yere edepsizin bakışına karşın. Masumun halinden anlayan

bir masum değmeli çehresine.

Edepsizin kızarmayan yüzüne ise yine aynı soğukluk vurmalı. Yanmamalı yürekler suistimal edilen iyi niyetler karşısında. Keşkeler sarmamalı incitmekten korkan dilleri. Gözünün ucuyla bile harama bakmaktan korkanların gözüne değmemeli haramı mübah yapanların kirli suretleri. Sevginin değerini bilmeyenlerin yüreğinde çiçek gibi açmamalı sevgi için var olanların temiz kalpleri. Paylaşmanın zenginliğine ve bereketine yürekten inananların yolu kesişmemeli üç kuruşun hesabını yapıp dünyayı yese doymayanlarınkiyle. Bencilce

hayat tüketmeye alışmış parazit insanların gölgesi düşmemeli cefakâr fedakar engin gönüllü insanların üzerine. İnce düşünceli insanların nefesi tükenmemeli kaba ruhlu hoyrat zihniyetlilerin dünyasında. Ederi kadar gideri olmalı herkesin.

Ne bir eksik ne bir fazla. Sevgi birbirini layıkıyla tamamlamaktır. Sevgisinin büyüklüğü kadar büyümeli sevenler birbirinin gözünde de yüreğinde de. Sevdiğine katabildiği kadar sevdiğinin hayatında var olmalı ömür denilen tek seferlik hikâyede.

İsraf edilmemeli hiçbir varoluş. Denklik önemli dolayısıyla.

Denk olmadıktan sonra kim ne olmuşsun önemi yok.

Terazi ağır basmamalı bir tarafa. Çile çekmemeli iki gözümüzün çiçeği. Her şey güzel olmalı güzellerin dünyasında. İnanıyorum. Olacak.