Yıl 2002, bu gazetede ÇED KÖŞESİ27 başlığı altında köşe yazmağa başladığım ilk yıllar… Tam 12 yıl geçmiş aradan, bir çocuk dünyaya gelse ilkokulu bitirmiş olurdu… Yine yeniden başladık gazetenin mutfağından… Geçen yıllarda; Gaziantep basınında, özellikle basın emekçileri ile dostluklar edinip, çok şeyler paylaştık, kimi zaman üzüldük, kimi zaman kırıldık, ama rast geldiğimizde merhaba, kolay gelsin demeyi esirgemedik… Bilgiler, fotoğraflar paylaştık… Tanıdıklar eklendi yaşamımda, dostluklar oluştu, insanın hayattaki en büyük sermayesi çoğaldı bende ’insan tanımak…’ Geçtiğimiz günlerdeki ’fırtına’ etkili oldu sanırım, yeniden ilk başladığım gazetede yazmağa, ha; ilk değil elbette, çok yıllar önce GAZİANTEP'TE BUGÜN gazetesinde spor yazmıştım, çok iyi olmasa da ÇELED UŞAKLAR kadar, Antep lehçesi ile yazmıştım yazılarımı… Parmaklarının arasında kurşun harflerle dizgi yapanlar, bana her defasında saygılarını sunmuşlardır… Geçmiş geride kaldı ama geçmişini bilmeyenler geleceğini şekillendiremezler… İşte böyle Sevgili okurlar… Yeni RAR köşemizde, geçmişte olduğu gibi, bir, belki iki fotoğraf, yine bir ’dünün sözü’ ve en önemlisi; beni doğuran anamın yüzünü, doğup hala yaşadığım bu kentin yüzünü unutamadığım içindir ki; Bu ülke ve Gaziantep sevdalısı olarak, birikimleri paylaşmak, yöneticilerin ’asli görevlerini’ alkışlamadan, yapacaklarına ışık tutmak adına yeniden merhaba… Dünün sözü: Trenler bile karşılaştıklarında ’düdük’ çalar… Hiçbir yazının son kullanma tarihi yoktur. Bu gazeteyi okuduktan sonra lütfen okunacak bir yere bırakınız...