Bizim kuşak şimdiki gençlerimizden daha şanslı bir dönem yaşadık. Çevremizde insanlarla beraber küçük baş hayvanlar atlar merkeplerle beraber yaşadık. Her evde taşıma işlerinde kullanılan Merkep veya at vardı. Köylere giderek görev yapan görevliler atla göreve giderdi. Ordumuzda top çeken güçlü hayvanlar ulaşımda kullanılan atlar vardı.Askere gidecek genç orduya bir at alırsa kendi memleketinde askerlik yapardı.1960 lı yıllarında Ordu Motorize oldu. Orduda ki atlar halka satıldı.Bu Atlar belediyelerde çöp toplamada arabalarını çekerek çeşitli görevlerde kullanıldı.Orduda eğitim görmüş yetişmiş bu atlar İstiklal marşını okunduğunu duyunca uygun yerde esas duruşta beklerlerdi.Düz tepe fazla yerleşim yeri değilken bağların içinde PTT emekli bir postacı amcanın evi vardı.Milli bayramlarda Gaziantep'in kurtuluş törenlerinde atı ile Resmi Geçitlere katılırdı.Atların yavruları ile sahipleri ile arasındaki bağ çok duygusal bağları Bizler yaşadık.Esnafın sabah evden Dükkâna gidip akşam evine geleceği merkebi olurdu.Şehir içi taşıma işlerinde at arabaları kullanılırdı.Her evde küçük baş hayvan olurdu sabahları yayılmak için çoban evlerden bu hayvanları toplar akşam geri getirirdi.Zaman birimi olarak Nahır gidim zamanı nahır gelim zamanı gibi zaman belirlenirdi.O zamanlar evlerde zibil (çöp )çıkmazdı sebze meyve atıkları evlerdeki hayvanlara verilirdi.Köylere gitmek Bizler için büyük bir heves idi.Yakın köylere yürüyerek gittiğimiz olurdu.Sonra köylerle şehir arasında kamyonla gidip gelindi.1969 yılı 24 Aralık günü Çaybaşı ( Çağdın ) köyüne gidip Gaziantep'in Kurtuluş Bayramı törenine atla katılmak için Asil bir at alıp gelmiştim.Köyden getirdiğim ata gece yatacak yer bulma sorun oldu.Babam Atı neden getirdin bu hayvan hasta olursa kaygısını dile getirirken Tabii olarak sinirlendi.Komşumuz Dursun Bayram Amca geldi.Komşumuz Dursun amca evinin Misafir odası olarak kullanılan odayı düzeltip atı o odaya aldı .Bizim dönem komşuluk böyleydi.O zaman bizim dönemimizde ki komşuluk böyle olurdu.Çakal köyünde Babamın yakın arkadaşının Amca dediğimiz yakınımızın asil atı vardı atı görmek atla gezmek için köye gittim.At görünce başka bir şeyi görmezdik.Açar oba köyüne gittiğimiz de at dan başka bir uğraşımız olmazdı .Atla yamaç obaya yakın köylere atla giderdik.Sürü yaymak sürü ile dağlara gitmek.Harman zamanı dağda ki harmanın yerinde sürü yatırmak.Bunlar Bizlerin okul dışında zevkle yaptığımız işlerdi.Şimdi ki gençler Bizim yaşadığımız bu güzel hayattan Mahrumlar.Şimdiki gençlerin ellerindeki fırsatlarla Bizim yaşadığımız hayatı değişmem.BANA GÖRE BİZLER ŞANSLI BİR DÖNEM YAŞADIK.Güzel yaşadık .Okuduk iş bulduk.Esnaf olduk para kazandık.BİZİM ÖĞRETMENLERİMİZ KÖY ENSTİTÜSÜ MEZUNU BİZLERİ HAYATA HAZIRLADILAR ONLARI RAHMETLE MİNNETLE ANIYORUM