Çanakkale’nin Bayramiç ilçesinde geçtiğimiz hafta 70 ve 75 yaşlarında olan bir çiftin evinde yangın çıkıyor.Alzheimer hastası Sultan Alacaoğlu,sobayı yakmak isterken bir anda kendilerini yangının içinde buluvermiş.Yangını gören mahalleli hızlı bir şekilde yaşlı çifti evden tahliye etmeyi başarıyor.
Evlerinin yandığını izleyen yaşlı çiftin feryat,figan halini tüm ülke akşam haber bültenlerinde izliyor.CHP’li belediye başkanı İsmail Sakin Tuncer’in önderliğinde ilk etapta yaşlı çifte kalacak bir ev kiralanıyor,sonrasında da yanan evin yeniden yapılabilmesi için bir banka hesabı açtırılıyor.
Yangın anındaki o çaresiz bakışlara şahit olan Türkiye’nin dört bir yanından vatandaşımız ellerinden geldiğince yardım etmeye başlıyor.Açtırılan banka hesabına 3 günde tam 95.000 lira yardım geliyor.Bu para yanan evi yaptırmaya fazlasıyla yeter diyor,evi yanan Hüseyin Alacaoğlu amcamız.Artık bize para göndermeyin,diğer yardıma ihtiyacı olanlara gönderin,bu para bize yeter diyor kameralar karşısında…
Öyle güzel bir ülkede yaşıyoruz ki,ülkenin ve hatta dünyanın herhangi bir yerinde yardıma muhtaç birileri gören 7’den 77’ye tüm vatandaşlarımız elinden ne gelirse,az veya çok yardımda bulunmak istiyor.Eminim ki dünyanın hiçbir ülkesi bizim kadar yardımsever,hayırsever değildir.
Bu kadar temiz yürekli,komşusu açken kendisi tok uyumayan insanların çoğunlukta olduğu bir ülkede yaşamaktan her zaman gurur duyduğumu söylemişimdir.Ama bu konuda söylenecek birkaç husus da yok değil…
Her konuda olduğu gibi,insanların merhamet duygularını,dini hassasiyetlerini kullanarak, insanları bir kene misali sömürmek için çabalayan ve haysiyet konusunda eksiklikleri olan insanların da olduğunu maalesef üzülerek söylüyorum.
İncilipınar Mahallesi’nde bulunan eski Yimpaş,yeni Sistemli AVM civarından geçenler çok iyi bilir.Hemen hemen her geçeni durduran,ekmek parası isteyen yaşlı bir kadın durur yıllardır orada…
Yoldan her geçeni mutlaka durdurur,kendini acındırarak yardım talebinde bulunur,açıkçası dilenir.Buna acıyan merhamet sahibi vatandaşımız içi sızlayıp,elinde olduğu kadarıyla 3-5 kuruş tutuşturuveriyor kadının eline…
Yardıma gerçekten ihtiyacı olan bir insan sadece ihtiyacı kadarını yardımseverlerden alır ve fazlasını istemez.Buna defalarca şahit olan birisi olarak böyle AVM köşelerine,şehrin işlek caddelerine tezgah kurup,günde 300-400 liraya para demeyen bu insanlara halen yardım niyetiyle dilenciye verilen bu haraçlar artık içimi sızlatır oldu.
Binlerce çaresiz sesi çıkmadan ve belki de o kötü durumunu kimseye belli etmeden yaşamaya çalışıyor ve bu insanların hakkı olan yardımların böyle kirli tezgahlar kurup,insanların duygularını sömürerek,aldığı paranın karşılığında “Allah razı olsun” diyerek,bu pişkinliğe devam ediyorlar…
Allah onlardan razı olacaktır bu hareketinden dolayı ama sen kendini düşündün mü hiç? Bu yaptığının ne kadar günah olduğunu hiç düşündün mü? Çevremdeki insanlar beni hep dilenciler konusunda eleştirmişlerdir,çoğu zaman ihtiyacı olmasa dilenir mi gibisinden sözlere muhatap olsam da şunu söylemek istiyorum;
İhtiyacı olan insan dilenir mi sizce? Bizim de bazen ihtiyacımız olduğu,çaresiz kaldığımız günler oluyor.Her çaresiz kalan,her zor duruma düşen dilenmeli mi?
Merhamet duygularımızın kan emiciler tarafından sömürülmediği,mutlu ve bol kazançlı bir hafta geçirmenizi dilerim…
Hoşçakalın…
