Bazı dernekler işi ticarete ve paraya döktüğünden dolayı çaresiz aileleri resmen sömürüyorlar. Tek dertleri, düşünceleri ve dertleri ‘Para.’’Çocuğunuzu ilaçsız iyileştireceğiz’ diyen bu dernekler gelen bağımlıya da kullandığı maddeye ilişkin olarak ‘eğer kullandığın ilaç varsa getir kullan’ diyerek bağımlıyı da istismar ediyorlar. Canı yanmış aileler oldukça dertli. Kolay değil’ Ateş düştüğü yeri yakıyor’ Çocuklarını tekrar hayata kazandırmak ve iyileştirmek için tarlasını, evini, bahçesini satan aileler O Hastane senin bu Hastane benim, o dernek senin, o dernek benim koşturuyorlar. Sayısı az da olsa bazı dernekleri tenzih ederim. O dernekler kendilerini biliyor. Bağımlı aileleri de o dernekleri çok iyi biliyor.

Bazı çokbilmişlere de sözüm var.

Uyuşturucu ile mücadele sadece devlete, hükümete, Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı ile Sağlık Bakanlığına ihale edilecek bir problem değildir. Belediyelere, medyaya, eğitim kurumlarına, ailelere büyük ödevler düşmektedir. Küresel bir sorun olan bağımlılık illeti halının altına süpürülecek bir vaka değildir.

Ebeveynlere de büyük sorumluluk düşmektedir.

Her şeyin çocuklukta başladığını ve bilinçaltında yer ettiğini bilmeyen anne ve babalar da çocuklarına karşı sevgi, ilgi ve şefkat içinde davranmalıdırlar. Evde huzuru olmayan bir evladın çok kolayca dışarıda sevgi arayışına gireceğini bilmeyen ebeveynlerin olduğu gerçeği gün gibi aşikârdır.

Akranlarına ‘Hayır’ diyemeyen çocuklara bu yetenek kazandırılmalıdır. Gerekirse çocuğun oklu dışında da alternatif arkadaş çevresi oluşturulmalıdır.

Ailelerin umursamadığı ya da atladığı bir konu var. Çocukları kontrol altında tutmak da bir tedbir olarak düşünülmelidir. Bir bağımlının dediği gibi: ‘ Annem ve babam bana çok güveniyorlardı ama atladıkları bir şey vardı. Arkadaşlarımı bilmiyorlardı.

Arkadaş çevremin içinde sigara içen tek çocuk vardı ve bu tüm çevremdeki arkadaşlarıma sigara içirtiyordu. Sonrasında da bize diğer maddeleri getiriyordu. Keşke ailem bana o vakit müdahele etseydi ve arkadaş çevremi bilseydi bunlar başıma asla ve asla gelmezdi’

Anne ve babalar ne olur akşam bir araya geldiğinizde yemek saatini şölene çevirin. Çocuklarınıza zaman ayırın. Ama kaliteli vakit olsun.

Sohbet edin.

Televizyonu ve interneti bir süre kapatın. Çocuklarınızın gözlerine 60 saniye sevgiyle bakınız. Herşey ailede başlar ve biter. Çocuk ailede olan huzuru dışarıda aramaz. Maddeyle de tanışmaz.