İnsanların aklında, en son sözler kalırmış. Nezaket acıların, sızısını alırmış. Hatırlamak, aramak, kalpten sevgi çalarmış. Nezaket olmayınca, dostlar yaya kalırmış. Kıymete geçmeyince, söz tekrarı olmazmış. Sevilen duymayınca, söz söyleyen kalmazmış. Sahibi gelmeyince, şarkılar okunmazmış. Teşekkür yetersizse, söylenmiş sayılmazmış… Bir mutlu toplantıdan, erken çıkmak kırarmış. Gelmeyip üzülmeyen, kalpte yara açarmış. Vefalı bir dost çıkar, o yarayı sararmış.

Gönülsüz sohbetlerin, tekrarı hiç olmazmış. Güçlü olan kalemler, sayfalara sığmazmış. Ruhu soğuk olanlar, ağzını hiç açmazmış. En iyi dost olanlar, dost yanından kaçmazmış. Bin defa gelse bile, bunu geldim saymazmış… Sevginin bahçesinde, unutan unutulur. Ondan sonra tüm sözler, söylenmez ve yutulur. Yersiz akan gözyaşı, sevgiyle kurutulur. Kişi neyi ekerse, biçerken onu bulur. Sevenin ödülü, ayrılık ise, sevmeyene aşkı, nazar değdirir. Eninde sonunda, seven aklanır.

Yıllar sevgisize, hep baş eğdirir. Karşılıklı aşkın, ömrü uzundur. Tek yanlı aşklar ise, ömür törpüsüdür. An gelir, aşığa, bir kısmet çıkar. Seveni kırmamak, sevgi görgüsüdür. Bütün aşklar biter, en iyisi kalınca.

Güler yüzün tatlı dilin oldukça, sevdiklerin sende dostluk buldukça, seçkin aklın hep başında durdukça, kimse seni kurda kuşa yem etmez. Yaşlansan da rahat rahat yürüsen, herkes gibi karda kışta üşüsen, dostlarını onlar kadar düşünsen, kimse seni orta yerde bırakmaz. Sır verilse ömür boyu saklasan, haksızlığa uğrayanı korusan, dostlar seni aramadan arasan, kimse sana vefasızlık edemez. Kalbi temiz iyi huylu bilinsen, mutlu olan kimi görsen sevinsen, senden güçsüz olanlara yenilsen, fakat üzülmesen, seni herkes çok sever. Fakat herkes sevmez bu da bir gerçek, zaman zaman aldanma. Nankörlere, yalancılara sakın inanma, hiç kimsenin kuyruğuna yamanma, Yüce Allah seni korur unutma. Kalın sağlıcakla değerli okurlarım…