Süper ligin 2016 – 2017 sezonunun son haftalarına umutlu girmek isterdik ancak dört hafta kala veda hazırlığı içine girdik. Bir önce ki hafta kendi evimizde oynadığımız Karabükspor maçında sinyali verilmişti ama ne yazık ki ders alınmamış. Galibiyet alıp umutlananımızın bitmemesini istediğimiz maçta Akhisar karşısında alınan 6 – 0’lık hezimet zorunlu olarak valizlerinizi toparlayın mesajıydı. Bülent Uygun, sivri dilli çıkışlarıyla tadını tuzunu kaçırsa da eğirişi – doğrusuyla yapabileceklerinin en iyisini yaptı. Yönetim yıllar önce göreve gelirken ‘Bizim olduğumuz yerde başarı olur’ sözü ters algılanmış, meğerse sonu hüsranmış. Gaziantepspor’u rezil ettiniz, matematiksel olarak bitmedi ama bu skor, bu oyun ve bu ruh ile ne hesabı kitabı yapacağız. Alanyaspor, Adanaspor, Kayserispor ve biz ligin altında olan takımlardı. Diğerleri aldıkları puanlarla umutlarını arttırdı ancak Gaziantepspor dün gece intihar etti. Akhisar karşısında oyunun ikinci yarısında disiplinden koptu, oyundan düştü, rakibe kolay av oldu. Yedikçe bozuldu oyun kuramadı ve Akhisar haklı bir galibiyet elde etti. Son yıllarda ki en kötü skor bu olsa gerek. Dün gece Bülent Uygun’un oyuna katkısı olmadı, sistemi ile takıma böyle bir mağlubiyet hazırlarken futbolcularımıza ise bu forma hiç yakışmadı, sırıttılar. Al birini vur ötekisine hepsi de ağız birliği etmişçesine ikinci yarıda çok kötü bir performans ortaya koydular. Netice itibarıyla sadece Gaziantepspor düşmeyecek aynı zamanda bu şehirde kümeye düşmüş olacak. Doğrusu şehir bunu hak etmiyor ama Gaziantepspor’u yönetiyorum diye koltuğa sarılanlar bu vebali nasıl kaldıracak. Böyle bir final maçını kaldıramayan futbolcularımız ikinci yarıda Akhisar karşısında ayaklarının bağları koptu. Yedikçe yediler, skor 6 olana kadar. Lütfen biri çıkıp uykudayız desin, teknik patron Bülent Uygun hariç.