Ormancık'ın hasta ve zayıf bir köy korucusu vardı. Kahverengi bekçi elbisesi giyerdi. Belinde kalın bir palaskası, omuzlarından aşarak bu palaskaya bağlanan meşin şeritlerle resmiyet kazanıyordu. Kendisine müdür lakabını takmıştık.
Köy Canik Dağları'nın bir kolunun zirvesi üzerindeydi. Çok kar yağardı. Ayaz olan zamanlarda bile buzlanma olmazdı. Bastığınızda ayağınızın kalıbı kara çıkardı.
Herkesin evi tarlasının başındaydı. Tarlalar da ancak bir arsa büyüklüğünde. İki ev arasındaki en yakın mesafe bir kilometreden az değildi.
Müdür karın yağmadığı, mehtabın gündüz gibi aydınlattığı bir gece komşularından birinin evine ziyarete gitmişti. Gece yarısına doğru evine dönmek için izin alıp yola çıkar. Tabi ki, daha önce kullanılmış izleri takip ederek ilerlemekte.
Bir ara yerdeki izlerden birisi dikkatini çeker. Çömelip inceler ve bu izin kendi karısına ait olduğundan emin olur. Çünkü karısının giydiği naylon ayakkabı bir süre önce yırtılmış, Müdür de maşayı sobada ısıtarak yırtılan yeri eritip yama yapmıştır. Karısının izini bu yamadan tanır
İzi takip etmeye başlar. İki sarp yamacın arasındaki derin vadiden bir dere akardı. Dere üzerinde köyün ortak malı olan bir su değirmeni vardı. Değirmen küçük bir kulübe içindeydi. Müdür izleri sürerek bu değirmene kadar gelir. Geriden bakınca değirmende ışık yandığını görür. Yaklaşıp kapının kırığından içeri bakar.
Değirmende karısı ve iki erkek vardır. Dinlenmek için değirmene girmişler.
Müdür kapıyı iterek içeri girer. Karısına dönerek;
- Sen burada ne arıyorsun, diye sertçe sorunca oradaki erkeklerden birisi;
- Lan çekilip evine gitsene. Şimdi seni burada öldürüp dereye atarım haaa…!!
Müdür karısını orada bırakıp evine döner. Sonraları karısından hiçbir haber alınamadı. Bir gün ziyarete gelen bir komşuyla bu konuyu konuşurken şöyle söyledi.
- Hocam bu dağlardan kadınlar sık sık kaçırılırlar. Kaçıranlar Sinop'a götürür kadınları. Orada bir Avrat Pazarı var. Pazarda satıp dönerler.
Dünyada neler varmış da haberim yokmuş.
Yazar İletişim
TLF: 0535 836 16 82
