Belki tuhaf bir teklif olacak ama, lütfen son nefesinizi verdiğinizi hayal edin, o an aklınıza ne gelir? Ölüme çok yaklaştığım bir gecede ben düşündüm, ilk aklıma gelen çocuklarım ve sevdiklerimdi, onları bir daha göremeyeceğimi hissetmek bende çok büyük bir korku uyandırmıştı. Hayatın akışı içerisinde sevdiklerimizi bir daha göremeyeceğimizi pek düşünmeyiz, yaşadığımız dünya artık tamamıyla tüketim üzerine dönüyor, günlük yaşantımızda sabah kalktığımız saatten itibaren düşünülen şeylerin çoğu maneviyattan uzak maddi konular olmuş, alışverişler, işlerimiz, ödenecek faturalar, alacağımız ev veya araba modeli? Yediğimiz yemekten bile zevk almayı unutmuşuz, sadece ve sadece yaşıyoruz. Ama tam son nefesimizde hayatımız boyunca aslında gerçekten hatırlamamız gereken şeyler daha önemli hale gelebiliyor, sevdiklerimiz, yapamadıklarımız, kendimize ayıramadığımız zamanlar? Hayatımızın derinliği kullandığımız arabada mı gizli, yoksa giydiğimiz ceketin markasında mı, ne kadar önemli? Tabi ki yaşadığımız hayat başlı başına bir mücadele, özellikle içinde yaşamakta olduğumuz toplumda, ama yine de her gününüzü kutsal hale getirmek mümkün? Kendinize zaman ayırın, sevdiklerinize onları ne kadar sevdiğinizi gösterin ve söyleyin, karşılıksız görmeyi düşünmeden iyilikler yapın, her gece yastığa başınızı koyduğunuzda yaşadığınız o gün mutlaka güzel bir an yaşanmış olarak huzurla uyuyun? Hayatınıza bir anlam yüklemek sizin elinizde?