Şiir, bir tutku, şiir, bir sevgi, şiir, bir yaşam gerçeği erdem, duygu, ses, imge, düş, dostluk, dürüstlüktür !..
Dahas ve en önemlisi insan sevgisidir !.. Eğer bu duygular taşyamyorsanz, şiirle pek geçinemezsiniz, onunla anlaşamaz ve birlik olamazsnz...
Şiiri böyle yorumlayan Güney Şarklar adl kitabnn ön sözü'nü de sonsözü'nü de okuruna brakan, Kilisli bir gönül adam, kap komşumuzun kültüründe, sanatnda ve ebediyatnda önemli ve kaydadeğer hizmetleri ve katklar olan bu isim Muhsil Salihoğlu.
Güney Şarklar adl bu kitabnda şair, şiirini alşagelmiş kalplarn dşnda ve kendi içselliğinden kaynaklanan orijinaliteyle kurma çabasnda.

ey gökçül düşünce mor sevgilerim ve sen
daya göğüslerini o en içime
tüylü gidilerin gün doğurur geceden
çğlklar ulaşmadan o en derine (Mor Sevgi, Syf 41)

Kolay okunan ve imge bataklğndan özellikle uzak durmaya özen gösteren bir şairin Türkçe'yi genel şiir kaygsnn içinde fazlasyla önemseyen bir duruşuyla karşlaşyoruz.

kaybolmuşlar gibi akan yaşamda
sevdallar gibi yiten akşamda
her gün aşk ararken sen bu yaşnda
teselli bulduğun yaşlar gibisin (Sen Syf 45)

1963 ylnda kaleme alnmş olan bu iki şiirden yola çkarak, kendi şiirime yakn bulduğum bir nefesin bu dizelerde dolaştğn rahatlkla söyleyebilirim.

doğum oldu, çiçek açt: gölün yüzü durulur
şk seli donatarak, toprak atom yağdrd
yağmur ilkel tabularla özdeşine saldrd
yüz asr yeni baştan kim kuracak sorulur (Felsefe Ağac, Syf 48)

Çağna tanklk edebilme kabiliyeti, kalemin şairine yüklediği ödev ve sorumluluk sahasnn içinde fazlasyla var. Muhlis Salihoğlu toplumsal yaşamn bam teline işte tam burada parmak basyor ve toplumsal duyarllğn bir gereği olarak soruyor, sorguluyor ve cevap bekleyen dizelerle hayata yeni anlamlar yüklüyor.

Zakkum değil bal yediğim
iki yönlü yol bildiğim
dünya öyle kurulmuş ki
iki parça dal bindiğim (Sekiz, Syf 73)

Yaşam felsefesini şiirsel bir perspeftifle yoğuran bu dizelerde özenle seçilmiş sözcükler insana yaşam otobüsünde yaptğ seyahatle ilgili yeni pencereler sunuyor. Her şiir yaşama açlan yeni bir percerenin de ta kendisi oluyor. (Devam edecek)