Bir engelim var.

Ellerimde ayaklarımda, gözlerimde kulaklarımda değil.
Onlar yokken de varlar.
Onlar elbet duyar, elbet görür, elbet adım atarlar.
Ne kadar eksik kalırsa kalsın, her zaman tamamlanırlar.

Ama bir engelim var benim.
Bana ait olmayan.
Kaderimin kaleminden çıkmayan satırları olan.
Hep karşıma çıkan.
Hep canımı acıtan.
Hep yaramı kanatan.
Adım atamayan ayaklarımdan, güneş göremeyen gözlerimden, şarkı duyamayan kulaklarımdan ve kelimeleri konuşamayan dudaklarımdan daha büyük bir engel.

Her mücadelemde beni yarım yamalak bırakmaya çalışan.
Her azimli girişimimde beni hayal kırıklığına uğratan.

Bana ait olmayan ancak bendekilerden çok yüreğimi karartan.

Umutlarımı çalan zaman zaman, bazen de hayallerimi yıkan.

Engellerim var benim.
Bana ait olmayan.
Sessizliğime ya da karanlığıma ortak olmayan.
Hayatın insana neler getirebileceğini unutmuş, anlamak yetisinden uzak düşmüş insanların ayrıca kararttığı dünyamla bile baş başa bırakmayan sığ engellerim var benim.

Duyguları ile hissedebilme, düşünceleri ile eyleme geçebilme yetisini kaybetmiş ruhsuz varlıkların hayatıma attığı engeller bunlar.

Bir sürü güçlükle geldiğim yerde arabamı park etmeme neden olan engeller...

Bir kaldırımın sadece küçücük bir bölümünün bile bana ait olmasını çok gören insanların neden olduğu engeller...

Bir sırada otururken fazlalıkmışım gibi hissetmeme neden olan, cahil bakışlı insanların neden olduğu engeller...

Bir bahçede, bir parkta bulaşıcı bir hastalıkmışım gibi benden itinayla uzak duran hatta kaçan insanların neden olduğu engeller...

Kendimi sıradan insanların sıradan dünyasına ait değil de anormal bir yaratılışın, eksik dünyasına ait olduğumu hissetmeme neden olan engeller...


Evet! Bir engelim var.

Ellerimde ayaklarımda, gözlerimde kulaklarımda değil.
Onlar yokken de varlar.
Onlat elbet duyar, elbet görür, elbet adım atarlar.
Ne kadar eksik kalırsa kalsın, her zaman tamamlanırlar.

Ama insanlıktan nasibini almamış kör zihniyetlerdeki gibi değil bu engeller.
Olmayan kolum, görmeyen gözüm, işitmeyen kulağım ya da konuşamayan dilim değil.

Karanlık düşüncelerin kısır algılarında kaybolan insanların engeli kadar değil.

Evet. Bir engelim var benim.

Duyarsız ve duygusuz bir toplumun içinde kaybolan duygularımla hayata küsmeme neden olan engeller.

Evet. Bir engeliniz var!

Beni eksik gören gözleriniz ve eksik hisseden yüreğinizle en büyük engel sizsiniz aslında.