İstanbul Kartal'da mezarı bulunan adaşım Neyzen Tevfik Kolaylı'yı bugünlerde anımsamam, geçmişteki söylemlerinin günümüzde de güncelliğini korumasındandır… Unutulamayanlar arasında önemli saydığım bu yaşamı düz insanın söylemlerini arada anımsatmakta yarar görüyorum…
Neyzen Tevfik Kolaylı…
(Bodrum, 24 Mart 1879– İstanbul, 28 Ocak 1953)
Câh ü mevki', karı, çok oldu gözümden düşeli;
Bunların hiçliğini ben bilerek öğrendim...
Şimdi de kalmadı nakdin nazarımda kadri,
Kirli ellerde görünce paradan iğrendim…
“1948 de yazdığı bir dörtlük…”
Çürüdü memleketin iç yüzü çöktükçe temel,
Şimdilik harice karşı yerimiz olsa dahi,
Yüzümüz yok bakacak kabrine ecdadımızın
Tükürür zannederim çehremize tarihi…
“be hey dürzü…”
Ne ararsın TANRI ile aramda...
Sen kimsin ki orucumu sorarsın?
Hakikaten gözün yoksa haramda…
Başı açığa niye turban sorarsın?
Rakı, şarap içiyorsam sana ne…
Yoksa sana bir zararım, içerim…
İkimiz de gelsek kildan köprüye
Ben dürüstsem sarhoşken de geçerim…
Esir iken mümkün müdür ibadet
Yatıp kalkıp ATATÜRK'E dua et
Senin gibi dürzülerin yüzünden
Dininden de soğuyacak bu millet
İşgaldeki hali sakin unutma
Atatürk'e dil uzatma sebepsiz
Sen anandan yine çıkardın amma
Baban kimdi bilemezdin şerefsiz…( Neyzen TEVFIK)
* * *
Dünün sözü: “türbülansa girmiş uçakta ateist bulamazsınız…”
Bu gazete ve her gazeteyi “okuduktan sonra” lütfen okunacak bir yere bırakın… Hiç bir yazının “son kullanma tarihi yoktur…”
[email protected]
