Siyah Beyaz TV yayını başladığında Yavuzeli'nde görev yapıyordum. Yayınlar yeterli ölçüde ulaşmasa da belediye gazinosu gibi yerlere televizyon konmuştu. Haberleri karlı pullu ve sinema bileti alır gibi bilet alarak ücretiyle izleyebiliyorduk.
Ülkenin her tarafında sağ sol çatışmaları başlamıştı. Her gün bir veya birkaç kişinin öldürüldüğünü radyo ve televizyon haberlerinden öğreniyorduk. Doğal olarak bu cinayetler Gaziantep'te de zaman zaman işleniyordu. Çoğunun faili meçhul kalmaktaydı.
Bir gün alış veriş için Gaziantep'te dolaşırken, İnönü Caddesi üzerinde kavga eden kalabalık grupların arasında kaldım. Çoğunluğu Sanat Enstitüsü öğrencileriydi. Yumruk gibi taşların havada uçarken yaracak baş aradığını görünce bir işyerine sığındım. Polis gelip ortalığı sakinleştirdikten sonra çıkarak işlerime devam ettim. Ancak mimli kişiler listesinde olduğumu bildiğimden dikkatli ve tedirgin bir şekilde dolaşmaktaydım.
Yavuzeli'nde bir gece yarısından sonra güçlü silah sesleri duyulmaya başlandı. Tüfeklerle ateş edildiği belli oluyordu. Seslerin Yatılı Bölge Okulu tarafından geldiğini anladım. Tabi ki, dışarı çıkmadım.
Ertesi sabah durum netleşti. Yatılı Bölge Okulu lojmanlarında kalan solcu öğretmenlerin lojmanları tüfekle kurşunlanmıştı. Jandarma gereken soruşturmayı yapmış, delilleri toplamıştı. Durumu merak ederek ve geçmiş olsun demek için birkaç arkadaşla okula gittik. Okul Müdürü Gökalp bey kurşunlanan lojmanları bize gösterdi. Bazı kurşunlar beton duvarı delerek lojmanların içine kadar girmişti.
Kimin yaptığı veya yaptırdığı konusunda çeşitli söylemler vardı. Ağırlık Müdür Yardımcısı, Diyarbakırlı Şeyhmus hoca üzerinde toplanıyordu. Olay tabi ki, faili meçhul kaldı. Bu olaydan sonra ''Ya bizdensin, ya düşmansın'' sloganını diline dolamış olan sol kesim biraz daha sakin davranmaya başlamıştı.
Yavuzeli'nin tadı iyice kaçmıştı. Bu tatsızlık Yavuzeli ve köylerinden başlayarak Ankara'ya kadar uzanmaktaydı. Üstelik ilk çocuğum dünyaya gelmişti. Bu arada ihtiyaç maddelerinde kıtlık başlamış, enflasyon canavarı iyice azmıştı.
O zamana kadar yaşam ve ulaşım şartları açısından çalıştığım en iyi yerdi Yavuzeli. Ancak tehlike üst seviyelere doğru tırmanmıştı.
Yeniden köylere tayin istedim.
Yazar İletişim
TLF: 0535 836 16 82
