Vefa demek, istikrar demektir. Sevgide, saygıda devamlılık, doğru karakterde tutarlılık demektir. Vefalı insan, zikzak çizmez. Çifte standart tavırlı değil, T.S.E den onaylı, karizmatik en temiz kalpli insan demektir. Adam gibi adamdır vefalı, erkeği tam beyefendi, kadını tam hanımefendidir. Vefalının sevgisinden şüphe edilmez. Patavatsızlık, kabalık ve kıskançlık, vefalıya yakışmaz. Gerçek vefalı, konu mankeni değil, en iyi ve doğru konunun, bizzat kendisidir. Her gerçek vefalı, bir kültür abidesi ve bir erdem kalesidir. Ne mutlu, gerçek vefalılara… Vefalı olmak, bitmeyen sevginin, işaretidir. Asalet, doğruluk, göstergesidir. Erdemli olmanın, ta kendisidir. Vefalı insana, övgü yakışır. Bilginin, ilginin, zenginliğidir. Kültürün, coşkunun, esenliğidir. Sevginin, devamlı güzelliğidir. Vefalı insana, sevgi yakışır. Şiirde, şarkıda, yerini bulur. Sevenin kalbinde, devamlı olur. Eğer vefa yoksa şu dünya durur. Vefalı insana, duygu yakışır… Vefalı olmakla gurur duyarız. En güzel anılar, vefa'dan geçer. Vefalı her şeyi, bilgiyle seçer. Vefasız, gül değil, dikeni biçer… Şiirler, şarkılar, vefa'ya muhtaç. Vefalı tüm dostlar, başımızda taç. Hep zarar görürüsün, vefasızdan kaç. Vefalıya her gün, bir telefon aç. Vefanın tadıyla, boza içersin. Tarihin içinden, zevkle geçersin. İstanbul'dan bir İstanbul seçersin. Vefalı olanın, adı mutluluk… Adıyla sanıyla, bir vefa kalmış. Geçmişten bu güne, bizleri sarmış. Unutan insanın, yüreği darmış. En büyük hakikat, sevende varmış. Geliriz vefaya, vefa görmeye. Bir gönül borcunu, ona vermeye. Solmayan gülleri, tekrar dermeye. Erdeme, kültüre, halı sermeye. Şiirde, şarkıda, en güzel sözsün. İlime, irfana, ebedi gözsün. Akılda, mantıkta, saygıda özsün. Bizleri ananlar, seninle övsün. 'O da bir vefalı idi', desinler. Vefa'nın tadını, İstanbul bilir. Vefanın tadını Gaziantep bilir. Vefanın tadını Türkiye bilir… Not: Lise son sınıfa kadar Gaziantep'te okumuştum. Lise son sınıfı İstanbul Vefa Lisesinde, Üniversiteyi de yine İstanbul'da okumuştum. Kalın sağlıcakla değerli okurlarım…