Bu sezon öncesine kadar son beş yılda Fenerbahçe'nin averaj takımı olan biz, nihayet şeytanın bacağını kırarak hem 4 puan aldık, yenilmedik ve Fenerbahçe'nin tam 5 puanına mal olduk.
Oh be!
Anadolu'da kamuoyunda sanki Fenerbahçe'nin kardeş takımı hüviyetinde görünüyorduk. Bir nevi haksız da sayılmazlardı. Son dönem başkanlarımız Fenerbahçeli olmasıyla nam yapmış karakterlerdi. Ancak hiçbir zaman bu durum Gaziantepspor menfaatinin önüne geçmiş değildi. Fakat kamuoyunda öyle ya da böyle isimleri Fenerbahçe ile beraber anılır olduğundan olası her sonuca dudak bükerek bakıyorlardı. Eee 5 sezonda bir puan bile alamaz duruma gelince elin ağzı torba değil ki büzesiniz!
Bu durumda tepkiler toplayan ekibimiz son Kadıköy resitalinden sonra imajı kırmış oldu.
Güzel futbol ve anlayış herkesi büyüledi.
Ezdik ama yenemedik!
Ben kendi adıma konuşuyorum, bundan sonra gam yemem artık. Her Fenerbahçe maçı sonrası birilerine haber anlatmaktan bıkmıştım artık. Bizim de bir kimliğimiz ve onurumuz var. Son iki Fener maçında bunu fazlasıyla ispat ettik. Helal olsun, alınlarından öperim.
Koca Feneri sahasına hapsedip, kontratak futbolu oynatmaya mecbur eden ve sazı maçın başından sonuna kadar elinden düşürmeyen bizdik. Arada bir gazel attılar o da gitti bizi tam ciğerimizden vurdu. Alex yüz defa bir daha oradan vursun gol olmazdı. Neyse olacak olmalı. Bu resitali, galibiyet ile taçlandırmak nefis olurdu ama bu acı da onlara yeter!
Biz Gaziantepsporuz!
Daha ölmedik. Sezon başından bu yana yaptıkları Ali Cengiz oyunları hep terinse döndü. Herkesin bir hesabı var ama Allah'ın da bir hesabı var. Doğru işler yaptık meyvesini topluyoruz bu kadar basit.
Kim derdi ki o akşam Fener şampiyonluğa oynuyor ve büyük takım! Büyüklük sahada olur. Oyuncularımız bunu fazlasıyla gösterdiler.
Artık sevilen bir takımız!