Bölük komutanımız ifadelerimizi alıp bizleri mahkemeye sevk etmişti. İfadelerimizi verdikten sonra ben xxxxxx Askeri Hastanesi ‘ ne ( Psikiyatr bölümüne ) sevkimi istemiştim. Psikiyatr bölümüne gittiğimde konuştuğum psikiyatr benim söylediklerime inanarak Ankara Gata ‘ ya sevkimin uygun olduğunu söyledi. Gata ‘ ya gittikten sonra bana 3 kutu ilaç yazarak birliğime sevk etti beni. Ankara ‘dan birliğime dönmeyerek firar ettim. İstanbul ‘ a döndüğümde yine uyuşturucu içmeye devam ettim. Boş bir dükkânda kalmaya başlamıştım. Bir hafta öyle yaşayarak en sonunda dibe vurmuştum.Çünkü askerden firar etmiştim, ailemle görüşmüyordum, sokakta kalıyordum ve en kötüsü hiçbir şeyin artık düzelmeyeceğini düşünüyordum. O gece psikiyatrın verdiği 3 kutu ilacı içerek ve de üstüne alkol, uyuşturucu madde kullanarak orada öylece bayılmışım.

Dükkân sahibi benim askere teslim olacağımı zannediyordu. Beni uyandırmaya gelmiş, uyandıramayınca beni kendi arabasına bindirerek Haydarpaşa Gata ‘ ya götürmüş. Orada iki gün yoğun bakımda kaldıktan sonra kendime geldiğimde hemşireyi gördüm ve ona akşam mı oldu diye sorduğumda o da ‘’ iki gündür yoğun bakımdasın ‘’ demişti.

Kendime geldiğimde hemen beni kapalı psikiyatri bölümüne yatırdılar. Burada 23 gün ilaç tedavisi görmüştüm ve bunun sonucunda yıllar önce konulan teşhisin aynısını koymuşlardı.

Anti sosyal kişilik bozukluğu ve anksiyete bozukluğu teşhisi konulmuştu. Yine ilaç yazarak 45 gün hava değişimi vermişlerdi. Ben semtime geri gelmiştim ve çıktığım gibi yine uyuşturucu madde içmeye başlamıştım.45 günüde böyle geçirdikten sonra hastanede geçirdiğim günleri de askerlikten saydıkları için çok az bir süre askerliğim kalmıştı ve ben bunu Üsküdar askerlik şubesine imza vererek tamamlayıp teskere belgemi almıştım. Mahkemeler devam ediyordu. Askerliğim bittikten sonrada hayatımda hiç bir şey değişmemişti ben hala aynı şekilde yaşantıma devam ediyordum orada burada kalıyordum.

Sürekli uyuşturucu madde kullanıyordum hep günlerim böyle geçti. Bir gün gerçekten ne olacağını düşünüyordum. Nereye kadar böyle gidecekti. Semtimizde uyuşturucudan ölümler çok artmıştı ve bu beni de ürkütüyordu.

Bırakmak istiyordum ama bırakamıyordum. Bir gün eve gidip annemle konuştum. Bırakmak istediğimi ama bırakamadığımı ona da söyledim ve bana sarılıp ağlamaya başladığında bunu gerçekten bırakmam gerek diye düşündüm.