Gönül tellerini, germe bu kadar Sevgiden anlayan, kaç kişi kaldı Bırak vefasızı, yerinde dursun Sitemden anlayan, kaç kişi kaldı? Dünya değişiyor, herkes bir alem Hep sevgi yazacak, var mı bir kalem Hiç bir yerden ayrılmıyor, şu elem Aşka değer veren, kaç kişi kaldı? Hasretin, özlemin, çiçeği soldu Kederli günlerin, vadesi doldu Yakın dostlar bile, sanki el oldu Beni affet diyen, kaç kişi kaldı? Cimriyle bencille, yola çıkılmaz Nankör'le küstahla, kardeş olunmaz Kibarı arama, kolay bulunmaz Görgüden şaşmayan, kaç kişi kaldı. Eskiden cahile, yetki düşmezdi Kötülük yapanlar affedilmezdi Erdemli olanlar takdir görürdü Zaafa düşmeyen, kaç kişi kaldı. Her yerde her işte, abartı sözler Yağcılar yüzünden, yağ yemez olduk Taş atmanın bile, bir tarzı vardır Ölçülü davranan, kaç kişi kaldı. Patavatsız, saygınlığı bitirir İki günde, koltuğunu yitirir Kem sözüyle, düşmanlığı getirir Yaşı kadar olgun, kaç kişi kaldı. Eğlenmek güzeldir, yerine göre Meyhane saraydır, insana göre Yanlış yerde durma, göz göre göre İçmesini bilen, kaç kişi kaldı. Erol Güngör (1990 ) Not: Bu şiirin İlk üç kıtası, beş ayrı makamda, Beş ayrı besteci tarafından bestelenmiştir.Bestelerden ikisi TRT repertuarındadır. Kalın sağlıcakla değerli okurlarım...