Sanat enstitüsünde okurken bir sınıf arkadaşım vardı. Okulu bitirdik ben hemen Askerlik görevimi yapmak için uğraştım. Asker oldum. Arkadaşım Yüksek teknik öğretmen okuluna gitti Öğretmen oldu. Ben Askerlik görevimi yapıp geldim kendi okulumda göreve başladım.
Arkadaşım Balıkesir'de Meslek lisesinde göreve başladı.
Mutluluk uzun sürmedi.
Hayat dolu arkadaşım hasta olmuş, tedaviler cevap vermiyor. Bir gün idareden Müdür bey beni çağırdı. Makama çıktığımda Müdür beyin morali bozuk üzgün olduğu her halinden belli idi. Yanında iki tanımadığım misafiri vardı oturmam söylendi oturdum.
Hasta olan sınıf arkadaşım mı sordular.
Konuyu anlayamamanın şaşkınlığı ile bakınca. Müdür bey arkadaşımın ölümünü bildiğini Tedavi olduğu Hastahaneden habersiz olarak çıkış yaptığını söyledi.
Misafirlerin Ankara Emniyetinin de görev yapan Polis memurları olduğunu ve Arkadaşımı tedavisinin devamı için bulunması gerektiğini söyledi.
Ölümünü bilen insanlar gözetim altında tutulması gerektiğini çeşitli nedenleri olduğunu bende biliyordum.
Polis memurlarına ve Müdür beye Arkadaşımı bulacağımı ancak bulduğumda verilecek kararı beraber almamız şartıyla kabul ettim.
İlk gittiğimiz yerde Arkadaşım buldum.
Arkadaşım oturmuş gayet sakin bir şekilde Radyo tamir ediyordu.
Masanın üzerine sigarasını çayını koymuş Radyoyu tamir ediyordu.
Yanımdaki arkadaşları Kültür dersleri öğretmenleri olarak tanıştırdım.
Meslek öğretmenlerini çoğunu tanıyabilir düşüncesiyle Kültür Öğretmeni olarak tanıştırmayı uygun gördüm.
Sıkıntımızı belirtmeden sohbet ettik.
Çok rahat bir edayla "gün sayıyorum kardeş"' dedi
Sanki ölüm bekleyen o değildi güçlü dirayetli bir tavır Davranış.
Yanımdaki misafir Polislerle göz göze geldik izin isteyip ayrıldık dışarı çıktığımızda ağlamamak için zorla kendimiz topladık.
Arkadaşım bir kaç gün sonra Allah'ın Rahmetine kavuştu. Onu Rahmetle anıyorum.
Zaman su gibi akıyor .Bir kaç yıl sonra bir gün Devlet Hastahanesine muayene olmak için gitmiştim.
Muayene olmak için sıra beklerken yeni mezun bir askerle karşılaştım. Şuradan buradan sohbet ederken Balıkesirli olduğunu bir Rahmetli öğretmeninin Gaziantep li olduğunu Onu hasretle tanıdıklarını veya mezarını aradığını söyledi. Benim arkadaşım deyince dünya onu oldu.
Arkadaşım hastalığı süresince Rapor kabul etmemiş, Atölyede öğrencileriyle beraber eğitime devam etmişti.
Öleceğini bildiği halde son anına kadar okulu terk etmemişti.
Taki hastanede tedavi için karar verilinceye kadar okulda öğrencileriyle kalmıştı.
Rahmetle anıyorum.
