Sevgili annem, sevgili babam.. Ben artık 2 yaşındayım ve sadece fiziksel olarak değişmekle kalmayıp psiko-sosyal alanlarda da değişiyorum. Bağımsızlığımı istiyorum ve bu yüzden kendi başıma hareket edebileceğime inanıyorum. Sosyal tepkilerim gelişiyor ve taklit etmeye, utanmaya, bağımlılık göstermeye başlıyorum. Sürekli ilgi odağı olmak istiyorum ve hareketlerimin çoğu buna yönelik. Hiç durmadan konuşabilirim. Size de zamansız, yersiz sorular soracağım. Lütfen sorularımı cevapsız bırakmayın. Sorularıma kısa ve basit cevaplar vermeniz kafamın karışmaması için önemli. Sorduklarıma cevap alabilmek, hem özgüvenimi arttıracak hem de dış dünyayı keşfederken daha kolay uyum sağlayacağım.Daha önce yapmaya çalıştığım uğraşlarda, bana destek vermek istediğinizde herhangi bir sorun veya huzursuzluk yaratmamış olabilirim. Ancak artık kendi yeterliliğimi kanıtlamayı istediğim için her şeyi tek başıma yapmaya çalışacağım. Sizlerin ricalarına karşı çıkıp komutlarınızın tersini yapacağım. Her neye karar verdiysem, anında diğer seçeneği isteyeceğim.Hatta her iki seçeneği aynı anda isteyeceğim. Lütfen şaşırmayın.Bu yaşımda farklı davranışlar gösterebilirim. Açlıktan çığlık atarak ağlarken aniden yemeği reddedebilirim. Öfke nöbetlerim olabilir. İstediğim her şeyi ağlayarak, vurarak, tekmeleyerek elde etmeye çalışabilirim. Bu gerçek anlamda bir saldırganlık değildir. Yaşımın genel özelliğidir. Kötülük olsun diye değil, kendime olan güvensizliğimden ve kararsızlığımdan böyle yapıyorum. Dünya benim için zor bir yer. Eğer sizi kontrol edebilirsem kendimi güvende hissedeceğimi düşünüyorum. Lütfen bana öfke duymayın.Sizlere bazı tavsiyelerim var;Bana karşı çok ısrarcı olmayın. Bu tavır benim daha çok inatlaşmama sebep olur.Aynı zamanda benim her dediğimi de yapmamalısınız. Bu tavır da benim, size hükmetmeme sebep olur.Öfke nöbetlerine tutulduğum zaman, sakinleşemiyorum. Eğer siz de sinirlenirseniz ben öfkelenmenin iyi bir şey olduğunu düşünürüm. Ben sakinleşinceye kadar beni yalnız bırakıp sonra yanıma gelebilirsiniz. Ancak kapımı kapatmayın, beni karanlıkta bırakmayın ve çok uzaklaşmayın.Dikkatimi dağıtmaya çalışabilirsiniz. Ancak bazen kandırıldığımı anlayıp daha da sinirlenebilirim. Onun için beraber yapabileceğimiz bir göreve yönlendirmeniz bana daha iyi gelecektir.Sabırla bana neyi, neden yapmam ya da yapmamam gerektiğini anlatın. Anlamazlıktan gelip sizi yorabilirim. Lütfen anlayamaya devam edin.İkili seçenekler sunmanız bana yardımcı olabilir. 'Yemeğini bitirdikten sonra seninle parka gidebiliriz.' veya 'Evde ablanla kalıp bizi bekleyebilirsin veya Alışverişe bizimle gelip paramızın yettiği kadar bir oyuncak alabilirsin.' Demeniz bana yardımcı olur. Ancak başlarda bu taktiği kırmaya çalışacağım. Israrcı olursanız size uyum sağlayabilirim.Kararlı olmanız benim için önemli. Lütfen benimle ilgili kararlarınızı sık sık değiştirmeyin.Tuvalet eğitimine geçtiğimizde lütfen çok zorlayıcı olmayın. Ufak hatırlatmalar benim için daha iyidir. Israrcı olursanız inadına işeyebilirim.Tehlike arz etmeyen durumlarda bağımsız davranmama izin verin. Veya tehlikeyi benim anlayabileceğim şekilde bana açıklayın.Kendimi özel hissetmem çok mühim. 'Seninle şimdi çok özel, harika bir oyun oynayacağız.' demeniz beni motive eder. 15 dakika bile oynayabiliriz. Bana yeter. Ancak lütfen sadece benimle oynayın. Gözünüz televizyondaki dizide olmasın.Ben sizi çooook seviyorum. Siz de beni seviyorsunuz biliyorum. Bunu sık sık dile getirirseniz daha da mutlu bir çocuk olurum.